Naturalne atrakcje Czarnogóry

Czarnogóra to niewielki, ponad dwudziestokrotnie mniejszy od Polski kraj, który na mapach świata pojawił się dopiero w 2006 roku i podobnie jak Polska – łączy w sobie potężne masywy górskie z pięknym morzem. To właśnie tu znajduje się największy zbiornik wodny na Półwyspie Bałkańskim – Jezioro Szkoderskie.

Bogata historia i oferta turystyczna

Gdyby nie referendum niepodległościowe z 2006 roku, ten niezwykły, zachodniobałkański kraj nie odłączyłby się od Serbii i nie istniałby jako autonomiczne państwo z własną konstytucją. Obecnie Czarnogóra jest członkiem ONZ, Rady Europy, a także oficjalnym kandydatem do NATO i Unii Europejskiej. Co ciekawe, choć Czarnogórzanie dopiero ubiegają się o członkostwo w Unii Gospodarczej i Walutowej, to od 2002 roku ich walutą jest euro.

Termin „Crna Gora” znany jest od średniowiecza. W piętnastym wieku identyfikowany był z terenami należącymi do plemienia Paštrovići, którego nazwa pochodzi od starosłowiańskiego słowa „pastre”, oznaczającego coś barwnego. Taka też jest Czarnogóra – kolorowa i zróżnicowana pod względem ukształtowania terenu. Przeważającą część powierzchni zajmują pasma górskie Lovćen, Durmitor, Góry Dynarskie i Północnoalbańskie, których najwyższym punktem w Czarnogórze jest szczyt Zla Kolata o wysokości 2534 m n.p.m. – leżący na granicy z Albanią, na terenie Parku Narodowego Prokletije. Pod względem bogactwa fauny i flory jest to najbardziej urozmaicony fragment Półwyspu Bałkańskiego. Park Prokletije został nazwany najbogatszym w motyle miejscem Europy, z powodu występowania ponad stu czterdziestu gatunków tych uskrzydlonych owadów.

Raj dla miłośników wspinaczki górskiej i pięknych jezior

Góry Przeklęte (Prokletije), bo taka jest serbska nazwa Północnoalbańskich Alp – pasma należącego do Gór Dynarskich, zawdzięczają swoje groźnie brzmiące miano urwistym i niedostępnym dla turystów graniom, dzikiej, nienaruszonej przyrodzie, słabo zaludnionym terenom i skalistym szczytom, które pokrywają grube czapy śniegu nawet w środku upalnego lata. Masyw górski zbudowany jest ze skał krystalicznych, łupków i piaskowców. Niekiedy występują tu też skały wapienne i dolomity, o których powstaniu zadecydowała orogeneza alpejska i lodowiec rzeźbiący ten teren w okresie plejstocenu. Pozostawił on po sobie malownicze, polodowcowe jeziora. Jednym z nich jest zbiornik o krasowym charakterze, znajdujący się na obszarze Parku Narodowego Jeziora Szkoderskiego.

Jezioro Skadarsko jest miejscem gniazdowania rzadkich gatunków ptactwa. Ornitolodzy szacują, że występuje tu około 270 rodzajów, co czyni Skadar największym rezerwatem ptaków w Europie i jednym z niewielu miejsc, gdzie w naturalnym środowisku żyją pelikany. Na terenie Jeziora Szkoderskiego, położonego nad kilkoma rzekami, z których najdłuższe to Zeta i Morača, znajduje się około pięćdziesiąt wysepek różnej wielkości. Można tu znaleźć ruiny kościołów, klasztorów, wojennych fortyfikacji, a nawet pozostałości po dawnym więzieniu o podwyższonym rygorze, nazywanym szumnie czarnogórskim Alcatraz. W czasach świetności, osadzano w nim więźniów, którzy nie potrafili pływać.

Powierzchnia Jeziora Skadar jest zmienna i waha się od 370 do 530 kilometrów kwadratowych. Fragment dna, nazywany okiem jeziora, znajduje się na głębokości czterdziestu czterech metrów poniżej poziomu morza. Skadar można podziwiać z pokładu łódki, którą chętnie wypożyczają turystom miejscowi, słynący ze swojej gościnności. W Jeziorze Szkoderskim można się kąpać. Najlepszym miejscem, stworzonym do odpoczynku jest półkilometrowa, piaszczysta plaża Murici.

Kraj rakiją płynący

W południowej części Morza Adriatyckiego znajduje się piękna Zatoka Kotor, w kształcie wysuniętego języka. Boka Kotorska to najbardziej znana zatoka na całym Półwyspie, nazywana krainą bałkańskich fiordów. Morze Adriatyckie ukształtowało tu surowy, skalisty krajobraz. Największym miastem zatoki jest Kotor, który słynie z walecznych mieszkańców, uchodzących za dumnych wojowników jeszcze w czasach średniowiecznych. Osada nigdy nie została zdobyta przez najeźdźców, a Zatoka Kotorska może się pochwalić bardzo burzliwą historią – walczyli o nią Rzymianie, Grecy, plemiona Gotów i Saracenów. Kotor odpadł nawet atak Turków, którzy przez kilka wieków byli hegemonami w tej części Bałkanów.

Nazwa „boka” pochodzi od włoskiego słowa „bocca”, które oznacza usta. Taki bowiem kształt ma zatoka widziana z lotu ptaka. Krajobraz Boki Kotorskiej, do złudzenia przypominający norweskie fiordy, został w 1979 roku wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. W rzeczywistości jednak, zatoka nie ma charakteru fiordu, lecz wybrzeża riasowego, znajdującego się na skraju obszaru górskiego. Nad miastem Kotor góruje twierdza Świętego Jana, z której rozciąga się widok na krystaliczną taflę Adriatyku i cieśninę Verige. Atrakcje Czarnogóry stanowi przeprawa promowa, pomiędzy miejscowościami Kamenari i Lepetane, a także zwiedzanie siedmiu wysp, wchodzących w skład Zatoki Kotorskiej – Wyspa Świętego Marka, Mamula, Sveti Đorđe, Milosrda, Ostrvo Cveća, Mala Gospa i Gospa od Škrpjela.

Luksusowe atrakcje Czarnogóry

Wyspa Sveti Stefan uchodzi za wizytówkę Czarnogóry – miasto położone na skalistym półwyspie to najbardziej pożądany cel wycieczek zamożnych wczasowiczów. Trzy piaszczyste plaże w kształcie mierzei, stanowią szlak prowadzący do najbardziej snobistycznego zakątka w całych Bałkanach.

Za bilet do Sveti Stefan trzeba słono zapłacić, a i to nie gwarantuje wstępu do wszystkich zakamarków, dostępnych wyłącznie dla gości eleganckich hoteli, znajdujących się na wyspie. Co roku w okresie wakacyjnym wypoczywają tu członkowie europejskich rodzin królewskich, gwiazdy kina i inni możni. Sveti Stefan nazywany jest cynicznie „Monako Bałkanów”, głównie dlatego, że od piętnastego wieku znajdowała się tu wioska zamieszkiwana przez rybaków, którzy w 1950 roku zostali przesiedleni w głąb lądu.

Obecnie na wyspie znajduje się ekskluzywny kompleks wypoczynkowy, który w 2010 roku otrzymał nagrodę w plebiscycie Gallivanter’s Guide, przeznaczoną dla najbardziej ekskluzywnego hotelu. Wjazd na teren Sveti Stefan jest płatny, ale warto zwiedzić to najbardziej fotogeniczne miejsce na czarnogórskim wybrzeżu. Stłoczone na małym obszarze domki, uwieńczone czerwonymi dachami i budynki sakralne, pozostawione w nienaruszonym stanie – urzekają swoim pięknem.

Aby zobaczyć wszystkie atrakcje Czarnogóry, najlepiej wybrać się tam poza szczytem sezonu turystycznego – późną wiosną lub wczesną jesienią, pamiętając, że gdy w Polsce jest wciąż chłodno, nad Adriatykiem świeci słońce, zachęcając do opalania na jednej z plaż. W okresie letnim występują bardzo wysokie temperatury, gdyż na wybrzeżu panuje klimat śródziemnomorski. Sezon kąpieli w morzu trwa tu aż 180 dni. Najwięcej turystów odwiedza Czarnogórę w lipcu i sierpniu, co powoduje, że ceny w hotelach drastycznie szybują w górę.