Najpiękniejsze zabytki Florencji

Florencja, we Włoszech znana jako Firenze, jest stolicą regionu Toskanii i zarazem jednym z najważniejszych i najbardziej zabytkowych miast w kraju. Pełna jest pięknych budynków: imponujących kościołów i pałaców, które tylko czekają, na odwiedzających z każdego zakątka świata!

Historia miasta włoskiej architektury

Florencja została założona przez Rzymian w I w. p.n.e. Zbudowano ją wokół oliwnych gajów, winnic i rzeki Arno, którą dzisiaj przekracza się dzięki wielu mostom (najbardziej imponujący to powstały w 1345 roku łukowy Ponte Vecchio). Poprzez morski handel, do VI wieku osada szybko się rozwijała, by potem, męczona barbarzyńskimi najazdami, przejść we władanie Longobardów i Franków.

Na początku XII wieku uzyskała status niezależnego miasta, wówczas zaczęto też tworzyć pierwsze kupieckie gildie dla promowania interesów dobrze rozwijającej się gałęzi bankowej (floren jako waluta używany był w całej Europie). Gdy zaczęło dochodzić do sporów między obozami kupieckimi, na pierwszy plan wysunęła się rodzina Medyceuszy. I to ona, przejąwszy w w pierwszej połowie XV w. władzę, miała największy wpływ zarówno na rozwój miasta przez kilkaset lat (z krótkimi epizodami, między innymi czasem dominikańskiego mnicha Savonaroli, rządów prawa Soderiniego z doradztwem Machiavellego), jak i jego wygląd. Wraz z artystycznym patronatem Donatella czy Brunelleschiego, zlecono budowę placów miejskich, ogrodów i budynków, które przetrwały do dziś.

Zabytki Florencji – Katedra Santa Maria Del Fiore

Na pierwszy plan panoramy miasta wysuwa się, oprócz marmurowego baptysterium placu Piazza Della Signoria czy Palazzo Vecchio, dominująca nad miastem kopuła czwartej co do wielkości katedry na świecie, zaraz po bazylice świętego Piotra w Rzymie, katedrze świętego Pawła w Londynie i katedry w Mediolanie.

W XIII wieku, aby odzwierciedlić rosnące w bogactwo, miasto zaproponowało budowę nowej katedry, która miałaby zastąpić zwykły stary kościół, stojący przy placu Piazza del Duomo – centralnym punkcie Florencji. Dzisiaj to najwyższy budynek w mieście, który tak naprawdę w całości skończony został w XIX wieku, gdy ostatecznie uporano się z ostatnią fasadą i dekoracjami wewnątrz katedry. Najbardziej wyrazisty element Santa Maria Del Fiore stanowi ogromna kopuła zaprojektowana przez Brunelleschiego, która na tamte czasy (rozpoczęcie projektu w 1418 roku) była osiągnięciem rewolucyjnym – kluczem do jej zwieńczenia była owalna struktura dwóch skorup: zewnętrznej o grubości jednego metra oraz cztery razy grubszej wewnętrznej. Z kolei główną fasadę katedry zbudowano z białego kamienia z Carrary, czerwonego ze Sieny i zielonego z Prato. Z zewnątrz warto również zwrócić uwagę na przepiękny zegar nad wejściem projektu Paola Uccellego.

Widok wnętrza budynku także należy do niezapomnianych. Zwłaszcza rzuca się w oczy największa grafika „Sądu Ostatecznego” projektu Vasariego, a malunku jego pozornie mniej utalentowanego ucznia Zuccariego, zakończona w 1579 roku. Nie tak dawno, bo kilkanaście lat temu, freski poddano dokładnemu oczyszczeniu, co pozwoliło wydobyć niezwykle innowacyjną paletę kolorów. Między ceglanymi ścianami znajduje się ponadto siedem witraży Donatella, Castagna i Ghibertiego. Najlepiej są one widoczne z galerii, do której jednak wejście jest osobne i kosztuje 8 EUR. Poza tym, za wstęp do katedry nie trzeba nic płacić. Otwarta jest przeważnie od 10 do 17, krócej w niedzielę, w ważniejsze święta nieczynna. Przy okazji warto odwiedzić muzeum na Piazza del Duomo, w którym ujrzeć można wiele innych elementów dekoracyjnych katedry.

Pałac Vecchio

Potężna twierdza, jednocześnie pełniąca funkcję ratusza, Pałac Vecchio – to najważniejszy administracyjny budynek w mieście, symbol władzy cywilnej, od którego poniekąd zależą inne zabytki Florencji. Konstrukcja Pałacu opiera się na szczycie starożytnego teatru rzymskiego, którego ruiny można podziwiać w podziemiach. Profil budowli wieńczy 95 metrowa wieża.

Początkowo, budynek opracowany przez Arnolfo di Cambio (prace rozpoczęto w 1299 roku), służył jako siedziba Przeorów. Był też tymczasowo zamieszkiwany przez Medyceuszy, którzy zrekonstruowali wnętrza na nowo w połowie XVI w. według własnego uznania i potrzeb – to głównie im Pałac zawdzięcza obecny wygląd. A zwłaszcza pokoje urządzone przez Michała Anioła, Vasariego czy Donatella, które nazwano od rodowych imion. Zwiedzać można jednak tylko kilka pomieszczeń, w tym Leona X i Klemensa VII oraz apartamenty kobiece żon i kochanek (reszta pomieszczeń wykorzystywana jest jako biuro prezydenta i członków rady). Znajdują się w nich oryginalne garderoby, robione ze skór geograficzne mapy, a nawet ówcześnie największy na świecie sześciometrowy obrotowy glob. W pokojach widnieje również wiele malowideł i fresków, które głównie pokazują ziemskie żywioły i rzymskich bogów. Jednak ten najważniejszy – pędzla Vasariego – poświęcony jest podbojowi Sieny. Na zewnątrz znajdują się trzy dziedzińce. W jednym dzisiaj jest biuro biletowe, w drugim odbywały się wesela i śluby. Trzeci z kolei umożliwia dostęp do miejskich urzędów, za które nie trzeba nic płacić.

Jednak, aby odwiedzić część muzealną Pałacu, należy kupić bilet. Normalny kosztuje 10 EUR, a ulgowy 8 EUR. Koszt wejścia na wieżę wynosi 6,5 EUR. Odwiedzać można przez prawie cały tydzień.

Kościół Santa Croce

To jeden z najważniejszych kościołów franciszkańskich we Włoszech. Zaprojektowany na początku XIII w., choć fasadę i dzwonnicę ostatecznie zakończono w 1847 roku. Z zewnątrz, kościół w stylu gotyckim, pokryty jest marmurem, a wewnątrz znajduje się 16 kaplic pięknie udekorowanych freskami Giotta i jego uczniów. Choć bardziej przypominają jedynie naśladowanie symboliki boskich atrybutów, warto je zobaczyć dla scen z życia Jana Chrzciciela czy świętego Franciszka. Południową ścianę nawy zdobi „Zwiastowanie” Donatella, a w środku znajduje się pomnik dramaturga Niccoliniego, który posłużył za inspirację dla budowli Statuy Wolności.

Kościół Santa Croce to jednak przede wszystkim taki „polski Wawel”, gdyż stanowi siedzibę pochówku znanych włoskich osób, a przede wszystkim artystów, takich jak Michał Anioł, którego grób znajduje się po prawej stronie od wejścia. Z kolei sarkofag Galileusza położony jest w części lewej, gdyż nie otrzymał on chrześcijańskiego pochówku za słynne słowa – „ziemia nie jest centrum wszechświata”. Znalazło się też miejsce dla kompozytora Rossiniego, Machiavellego i wielu innych. Co ciekawe, istnieje również pusty sarkofag Dantego (zmarł na wygnaniu w Rawennie) oraz jego pomnik przed budynkiem.

Wstęp do kościoła i muzeum kosztuje 6 EUR, a dla dzieci w wieku 11-17 lat zmniejszony jest do 4 EUR. Godziny otwarcia: od poniedziałku do soboty 9:30-17, zaś w niedzielę od 14.

Kiedy najlepiej lecieć do Florencji?

Na początku XIX wieku Foster – jeden z angielskich pisarzy, wspominał podczas pobytu, że Florencja to południowe antidotum na jałowość i siermiężność anglosaskiego życia. Nic się nie zmieniło. Zabytki Florencji nadal piękne, a w całym regionie Toskanii wciąż łatwo spotkać gorące lato – temperatura często sięga powyżej 35 stopni Celsjusza. Wszystko ze względu na śródziemnomorski klimat, który oferuje też łagodną zimę, choć trzeba uważać na jej nieprzewidywalność i mroźny wiatr. Pogoda we Florencji rzadko zawodzi, jednak najatrakcyjniej zwiedzać miasto wiosną, gdy temperatura wynosi około 20 stopni – wieczory wtedy są szczególnie przyjemne, a suma opadów jest niższa niż w pozostałych porach roku.