Święto Hanami w Japonii

Mało jest równie rozpoznawalnych na świecie japońskich świąt jak hanami. Pięknie kwitnące drzewa sprawiają, iż parki wypełniają się całymi rodzinami wypoczywającymi w cieniu śnieżnobiałych kwiatów. Zazwyczaj znani ze swojej powściągliwości Japończycy w tym czasie oddają się nieskrępowanej radości, bo co może bardziej cieszyć serce, jak park pełen kwitnących drzew?

Chiny, cesarz i siogun – święto hanami w Japonii

Tradycja podziwiania kwitnących drzew należy do najstarszych japońskich zwyczajów. Początkowo związane było z wróżbami dotyczącymi próby przewidzenia pomyślnego zbioru ryżu. Jednak najstarsze świadectwa obchodzenia tego święta pochodzą z VIII wieku i nawiązują do wpływów chińskiej dynastii Tang w tym okresie. Pierwotnie obchodzenie hanami zarezerwowane było wyłącznie dla dworu cesarskiego, lecz później upowszechniło się nawet wśród najniższych warstw społeczeństwa. Związane to było z wyprawami biednych rodzin w góry porośnięte drzewami wiśniowymi. Następnie zgodnie ze zwyczajem zjadano kwiaty, które zdążyły już opaść. Ogromny wpływ na rozwój wiśniowych sadów w miastach miał siogun Tokugawa, który nakazał zasadzić drzewa sakura wokół ówczesnego centrum administracyjnego dynastii Edo.

Kiedy najlepiej podziwiać wiśnie?

Ustalenie dokładnej daty zakwitu drzew jest niemałą trudnością, nawet dla samych Japończyków. Od lutego do kwietnia telewizja przekazuje na bieżąco informacje dotyczące nadejścia „frontu kwitnienia wiśni”, podczas którego sady pokrywają się wspaniałymi kwiatami. Święto hanami w Japonii zazwyczaj najwcześniej obchodzone jest na Okinawie, a najpóźniej w okolicach Tokio i Kioto. W całym kraju festiwal ten ma wymiar symboliczny. Nawiązuje on do piękna i nietrwałości ludzkiego życia. Mając tego świadomość, hanami nabiera znacznie głębszego wymiaru i staje się czymś więcej, niż jedynie okazją do pikniku w parku.

Tegoroczne prognozy hanami podaliśmy w poniższej tabeli. Są tam zawarte szacowane daty rozkwitu kwiatów wiśni i innych oraz okresu, gdy widoki mogą być najbardziej okazałe:

Gdzie wiśnie kwitną najpiękniej?

Niemal w każdym z większych miast znajdują się parki, w których kwitnące drzewa prezentują się wyjątkowo okazale. W Tokio jest to największy miejski park Ueno. Znajduje się tam ponad tysiąc drzew, a znalezienie wolnego miejsca podczas hanami jest niemal niemożliwe. Równie malowniczym miejscem w tym okresie jest fosa wokół twierdzy w Osace. Setki drzewek sakure sprawiają, iż zamek wygląda niczym wprost przeniesiony z czasów samurajów. Święto hanami w Japonii warto również spędzić w starożytnej stolicy Nara. W tamtejszym parku obok prawie dwóch tysięcy wiśni, podziwiać można około tysiąca żyjących swobodnie jeleni, uważanych za posłańców shintoistycznych bóstw.

Tylko w parku?

Japończycy szczególnym uczuciem darzą drzewa wiśniowe. Świadczy o tym fakt, iż przy wielu budynkach rządowych, a nawet szkołach sadzi się te piękne rośliny. Za najszlachetniejszą odmianę uważa się somei yoshimo. Jej kwiaty są prawie jednolicie białe, jedynie z niewielką różową poświatą. W większości znajdują się one w ogrodach należących do cesarza lub dawnych możnowładców, jednak czasami można je znaleźć nawet na niewielkich skwerach. Innym drzewem kwitnącym w owym okresie jest morela. Jej kwiaty są intensywnie różowe i równie piękne co te, które podziwiać można na drzewach wiśni.

Tradycje związane z hanami

Święto wiśni to nie tylko doskonała okazja do wypoczynku w parkach. Z obchodami hanami wiąże się szereg tradycji bardzo chętnie kultywowanych przez Japończyków. Pierwszą z nich jest oczywiście zwyczaj urządzania rodzinnych pikników, podczas których najczęściej prowadzone są wesołe rozmowy przy piwie, sake oraz ryżowych kulkach (znanych jako dango). Stało się to podstawą do upowszechnienia nieco przekornego powiedzenia „lepsze dango od kwiatów”, mającego określać osobę bardziej zainteresowaną ucztowaniem niż kontemplacją kwitnących drzewek. Biesiady oraz dobra zabawa trwają zazwyczaj do późnych godzin nocnych. W hanami biorą również udział dzieci. Zazwyczaj biegają one i bawią się wokół siedzących na matach grup dorosłych.